Lezingen Najaar 2021

In de komende maanden willen we weer overgaan op fysieke lezingen zoals we dat gewend waren.
Alleen de planning van zaalhuur en sprekers loopt op dit moment (4 september) niet synchroon. Daar moet nog wat in geschoven worden. Alleen
de datums van 16 september en 14 oktober zijn definitief. Alle leden krijgen een paar dagen voor de lezing via de mail bericht over de juiste
datum en locatie.

16 september:

Hans Walrecht Beelden uit de ruimte; Hoe zijn deze gemaakt?
Foto’s van hoog boven de Aarde en later in de nabijheid van andere hemellichamen, zoals de Maan en de planeten, hebben altijd tot de
verbeelding gesproken. Dankzij astronauten en onbemande ruimtevaartuigen hebben we werelden kunnen zien die we niet voor mogelijk
hielden. De foto’s zijn niet alleen mooi maar ook nuttig. Door foto’s die vanaf grote hoogte genomen worden weten we hoe het met de gezondheid
van de gewassen op het veld gesteld is, maar bijvoorbeeld ook de weersverwachting wordt daardoor betrouwbaarder.

21 oktober:

Drs. Robert de Jong Kwantummechanica toegepast in de sterrenkunde
De meeste natuurverschijnselen om je heen voldoen aan bekende verwachtingspatronen. Als je een krijtje loslaat, valt hij op d e grond. Je weet
uit ervaring hoelang het duurt voordat het krijtje de grond raakt. Een krijtje is groot in vergelijk met de wereld van de elementaire deeltjes. Elke
mogelijke vorm van gevoel bij gebeurtenissen verdwijnen dan als sneeuw voor de zon.

18 november:

Th. Schenk Aurora
De lezing heeft informatie voor mensen die de aurora zelf willen gaan zien en voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het fenomeen aurora.
Verschillende onderwerpen worden toegelicht. Zoals: geschiedenis/legendes, de kleur en de vormen, Zon en zonnewind, magnetische velden,
buitenaardse Aurora’s, enz.. De lezing wordt geïllustreerd met figuren en foto’s

16 december:

Prof. Peter. G. Jonker Zwarte gaten en Zwaartekrachtsgolven
Zeer zware sterren leven “slechts” enkele tientallen miljoenen jaren (terwijl een ster als de zon ongeveer 10 miljard jaar leeft). Aan het eind van het bestaan van een zware ster vindt een supernova explosie plaats, waama soms een zwart gat overblijft. Ook kennen we superzware zwarte gaten. Al deze zwarte gaten zijn uitstekende objecten om extreme fusische omstandlgheden te bestuderen. Het feit dat de enorme massa van een zwart gat samengeperst zit
in een klein gebied zorgt bijvoorbeeld voor een veel sterkere kromming van ruimte-tijd dan op aarde in laboratoria nagebootst kan worden. Zien we daar effecten van?
Zijn er ook tussenmaat zwarte gaten? Er wordt naarstig naar gezocht, maar is er bewijs? Hoe vormen de super-zware zwarte gaten? Hoe helpen de waarnemingen van zwaartekrachtgolven bij het beantwoorden van vragen rond zwarte gaten? Deze zaken komen onder andere aan de orde.